The Six Wee Bannocks (3)
I’m going to conclude ‘The Six Wee Bannocks’. The giant’s daughter and
the widow’s son had separated from each other. The daughter got work
with a blacksmith. She was disguised as a boy. The smith didn’t know
she was a girl.
The girl continued to look for her husband – the widow’s son. He was
now engaged to the king’s daughter. Since he had got a kiss from a dog,
he couldn’t remember the giant’s daughter.
One day, information came about the king’s daughter’s wedding. The
smith and the girl were instructed to be there. The giant’s daughter
made a golden cockerel and a silver hen as a wedding present. When she
went to the wedding, she put the golden cockerel and the silver hen on
a table opposite the bridegroom.
The girl took a barley grain from her pocket. She threw it on the
table. The cockerel ate it and he pecked the hen. ‘Cluck, cluck,’ said
the hen. ‘If you remembered the day I mucked out the giant’s seven
byres, you wouldn’t do that to me.’
The girl took another barley grain from her pocket. She threw it on the
table. The cockerel ate it and he pecked the hen. ‘Cluck, cluck,’ said
the hen. ‘If you remembered the day I thatched the seven byres, you
wouldn’t do that to me.’
The girl took a third barley grain from her pocket. She threw it on the
table. The cockerel ate it and he pecked the hen. ‘Cluck, cluck,’ said
the hen. ‘If you remembered the day I caught the horse, you wouldn’t do
that to me.’
The lad recognised the giant’s daughter. He could remember her again.
He leaped over the table. He told her he loved her. He left the king’s
daughter.
The widow’s son married the giant’s daughter. They left to live in the
giant’s house. And if they were not happy together, I never heard of it.
Na Sia Bonnaich Bheaga (3)
Tha mi a’ dol a thoirt ‘Na Sia Bonnaich Bheaga’ gu crìch. Bha nighean an
fhamhair agus mac na banntraich air sgaradh bho chèile. Fhuair an nighean
obair aig gobha. Bha i ann an riochd gille. Cha robh fios aig a’ ghobha gur
e nighean a bha innte.
Lean an nighean oirre a choimhead airson an duine aice – mac na banntraich.
Bha esan a-nise fo ghealladh-pòsaidh aig nighean an rìgh. Bhon a fhuair e
pòg bho chù, cha robh cuimhne aige air nighean an fhamhair.
Latha a bha seo, thàinig fios mu bhanais nighean an rìgh. Chaidh iarraidh
air a’ ghobha agus a nighean a bhith ann. Rinn nighean an fhamhair coileach
òir agus cearc airgid mar thiodhlac bainnse. Nuair a chaidh i don bhanais,
chuir i an coileach òir agus a’ chearc airgid air bòrd mu choinneamh fear
na bainnse. Bha daoine a’ gabhail iongantas.
Thug an nighean gràinne eòrna à poca. Thilg i air a’ bhòrd i. Dh’ith an
coileach i is thug e criomag às a’ chirc. ‘Gog, gog,’ thuirt a’ chearc.
‘Nam biodh cuimhne agad air an latha a chairt mise na seachd bàthaichean
aig an fhamhair, cha dèanadh tu sin orm.’
Thug an nighean gràinne eòrna eile à poca. Thilg i air a’ bhòrd i. Dh’ith
an coileach i is thug e criomag às a’ chirc. ‘Gog, gog,’ thuirt a’ chearc.
‘Nam biodh cuimhne agad air an latha a thugh mi na seachd bàthaichean, cha
dèanadh tu sin orm.’
Thug an nighean treas gràinne eòrna à poca. Thilg i air a’ bhòrd i. Dh’ith
an coileach i is thug e criomag às a’ chirc. ‘Gog, gog,’ thuirt a’ chearc.
‘Nam biodh cuimhne agad air an latha a rug mise air an each, cha dèanadh tu
sin orm.’
Dh’aithnich an gille nighean an fhamhair. Bha cuimhne aige oirre a-rithist.
Leum e thar a’ bhùird. Thuirt e rithe gun robh gaol aige oirre. Dh’fhàg e
nighean an rìgh.
Phòs mac na banntraich agus nighean an fhamhair. Dh’fhalbh iad a
dh’fhuireach ann an taigh an fhamhair. Agus mura robh iad sona còmhla, cha
chuala mi guth air.