Tha stòiridh agam dhuibh à Dùthaich MhicAoidh. Ann an seachd ceud deug, ochdad ’s a sia (1786) bha Dòmhnall MacAoidh dusan bliadhna a dh’aois. Thogadh e
ann an Armadal. Cha robh foghlam aige. Ach bha e comasach air obair croite. ’S e gille dòigheil a bh’ ann.
Latha a bha seo, bha e ri taobh an rathaid. Chunnaic e dithis a’ tighinn. ’S e iasgairean a bh’ annta. Bha iad à Eilean Leòdhais. Bha iad ag obair do
chompanaidh Leòdhasach. Bha am bàta aca air na creagan. Bha iad a’ dol gu Loch Eurabol. Bha soitheach eile aig a’ chompanaidh anns an loch sin.
Bhruidhinn iad ri Dòmhnall ann an Gàidhlig. Bha iad ag iarraidh seòladh airson faighinn a Loch Eurabol. Thabhann na h-iasgairean airgead don ghille airson
a dhol còmhla riutha don Bhlàran Odhar. Nuair a ràinig iad am Blàran Odhar, thabhann na h-iasgairean airgead a bharrachd do Dhòmhnall. Bha sin airson
cumail a dol còmhla riutha.
Mu dheireadh ràinig iad Loch Eurabol. Chaidh Dòmhnall air bòrd an t-soithich. Thug na maraichean deoch làidir dha. Mus robh fios aige dè bha a’ dol, bha an
soitheach aig muir. Cha robh fios aig a phàrantan càit an robh e.
Bha e a’ seòladh eadar Rotterdam, Liverpool, Copenhagen, Baile Atha Cliath, Bristol is iomadh port eile. Bha an soitheach a’ toirt bathar eadar na puirt.
Chòrd e math gu leòr ri Dòmhnall. Bha e na b’ fheàrr na obair air a’ chroit.
Là a bha seo bha Dòmhnall ann an Steòrnabhagh. Cha robh comas sgrìobhaidh aige. Ach lorg e fear le comas sgrìobhaidh. Chuir am fear sin litir gu pàrantan
Dhòmhnaill. Dh’innis e dhaibh gu robh an gille beò. Ach cha tuirt e gu robh Dòmhnall airson teicheadh dhachaigh.
Nuair a bha e gu bhith sia bliadhn’ deug a dh’aois, chuala a phàrantan mu dheidhinn a-rithist. B’ e sin an dàrna turas ann an ceithir bliadhna. Thachair
sin faisg air Inbhir Theòrsa. Innsidh mi dhuibh mu dheidhinn an ath-sheachdain.
