An ath-mhìos bidh deich bliadhna ann bho cheannaich muinntir Eige an t-eilean aca. Anns an Ògmhios naoi ceud deug, naochad ’s a seachd (1997), fhuair Urras
Eige sealbh air an eilean. Roimhe sin bha mòran anns an eilean mì-thoilichte leis na h-uachdarain a bh’ aca.
Bha mi ann an Eige anns na naochadan mar neach-naidheachd. Bha sin as t-samhradh, naoi ceud deug, naochad ’s a ceithir (1994). Bha muinntir an eilein a’
faighinn smachd air Urras Eige air an latha sin. ’S e Urras Eige a’ bhuidheann a bha ag iarraidh an t-eilean a cheannach. Ach cha robh an t-uachdaran ag
iarraidh an t-eilean a reic dhaibh.
Rinn mi agallamhan airson Radio nan Gàidheal. Bha sin le seann daoine a bhuineadh don eilean. Ach bha bonaid na Beurla orm cuideachd. Bha mi ann cuideachd
as leth Radio Alba – seirbheis rèidio Bheurla a’ BhBC. Bha mi ag iarraidh agallamh a dhèanamh leis an uachdaran, Keith Schellenberg. Choisich mi suas am
bruthach don taigh mhòr. Bha Mgr Schellenberg a-staigh.
Cha robh e idir coltach ris an dealbh anns na meadhanan. Bha e uabhasach laghach. Bha e èibhinn. Bha e dòigheil. Uill, bha sin mus tug mi am maicreafòn
a-mach.
Chuir mi ceistean air mun choimhearsnachd, agus gun robh iad ag iarraidh an t-eilean a cheannach. Dh’atharraich a shunnd. Dh’fhàs e feargach. Bha e a’ cur
sìos air “comannaich” is “comannachas”. Bha droch bheachd aige air uachdranachd phoblach. Bha meas aige air na daoine a bha à Eige bho thùs. Ach cha robh
deagh bheachd aige air cuid eile a bha a’ fuireach anns an eilean. Agus cha robh deagh bheachd aig na daoine sin air an uachdaran.
Bha mi a’ smaoineachadh nach robh Keith Schellenberg a’ dol a bhith ann fada. Agus cha robh. Ach chan e Urras Eige a cheannaich an t-eilean. Nochd fear
eile às an adhar. Fear air an robh “Maruma”. A bheil cuimhne agaibh air?
