Nuair a bha an latha is bliadhna seachad, thàinig an Droch Fhear a dh’iarraidh a’ ghobha. ‘Foighidinn bheag, a dhuine,’ ars an gobha, ‘gus an cuir mi
crìoch air an obair agam. Ma tha cabhag ort, ’s fheàrr dhut làmh-chuideachaidh a thoirt dhomh. Beir air an òrd mhòr agus thoir buille no
dhà air an iarann seo.’
Rug an Droch Fhear air an òrd mhòr. Mun tug e trì buillean air an iarann, lean a làmhan ri cas an ùird, lean an t-òrd ris an innean, agus lean an t-innean
ris an ùrlar.
‘Tha mi an sàs agad,’ thuirt e.
‘ ’S tu a thà agus, mus fhaigh thu às, feumaidh tu a bhith umhail dhomh,’ ars an gobha.
‘Leig às mi agus bheir mi dàil latha is bliadhna dhut, agus am pailteas de dh’òr ’s de dh’airgead mar a bh’ agad roimhe,’ ars an Droch Fhear.
‘Air a’ chùmhnant sin, leigidh mi às thu, agus bi falbh às mo shealladh,’ thuirt an gobha. Chuir an gobha agus a theaghlach a’ bhliadhna ud seachad ann an
sunnd ’s ann an cridhealas. Air an latha ainmichte, ge-tà, thill an Droch Fhear. Dh’fhan e taobh a-muigh doras na ceàrdaich agus dh’èigh e, ‘Thig a-mach, a
ghobha, agus bi falbh còmhla rium.’
Chaidh an gobha a-mach. ‘Chan iarr mise de dhàil an-diugh,’ thuirt e, ‘ach fhad ’s a bhios mi a’ toirt dhìom na feusaig agus a’ cur deise ghlan umam.’
‘Cha dealaich mi riut a muigh no mach,’ ars an Droch Fhear.
‘Chan eil mi ag iarraidh sin ort. Faodaidh tu suidhe làimh rium anns an t-seòmar fhad ’s a bhios mi gam dhèanamh fhèin deiseil,’ ars an gobha.
Lean an Droch Fhear an gobha a-steach don t-seòmar anns an robh an gobha gus e fhèin a nighe. Dh’iarr an gobha air suidhe air cathair. Thug an gobha an
fheusag dheth fhèin agus chuir e deise ghlan uime. Nuair a bha e deas, thuirt e, ‘ ’S fheàrr dhuinn falbh.’
Cha b’ urrainn don Droch Fhear èirigh far na cathrach. Lean e ris a’ chathair agus lean a’ chathair ris an ùrlar.
‘Tha mi an sàs agad a-rithist,’ ars an Droch Fhear.
‘Tha thu,’ dh’aontaich an gobha, ‘agus chan fhaigh thu às mura geall thu dhomh nach tig thu gu ceann latha ’s bliadhna. Feumaidh tu mar an ceudna am
pailteas de dh’òr ’s de dh’airgead a thoirt dhomh mar a b’ àbhaist dhut.’ Dh’aontaich an Droch Fhear gun dèanadh e mar a dh’iarr an gobha. Leig an gobha
cead a choise dha agus dh’fhalbh e.
Chaidh gnothaichean gu math leis a’ ghobha ’s le a theaghlach. Mu dheireadh, thàinig ceann na bliadhna. Thàinig an Droch Fhear ach cha d’ rachadh e
a-steach don cheàrdaich no do thaigh a’ ghobha. Labhair e gu fiadhta ris a’ ghobha, agus thuirt e ris, ‘Chan eil a-null no a-nall agad an-diugh. Feumaidh
tu falbh còmhla rium an-dràsta.’
Dh’aontaich an gobha falbh còmhla ris.
Cha robh còmhradh sam bith eatarra car beagan ùine. Mu dheireadh, thuirt an gobha ris an Droch Fhear, ‘Tha iad ag ràdh gun tèid agadsa air thu fhèin a chur
ann an riochd sam bith a thogras tu.’ Dè am plòigh a bh’ aig a’ ghobha an turas seo? Chì sinn an-ath-sheachdain nuair a chuireas mi crìoch air an stòiridh.
