Tha mi a’ dol a chur crìoch air an stòiridh Mac a’ Bhuidealair’. Cha robh an t-uachdaran toilichte gun robh mac a’ bhuidealair air tilleadh dhachaigh oir
’s e mèirleach a bh’ ann. Thuirt an t-uachdaran ri athair gum biodh aig a mhac ris an siota-leapa a bhiodh fodha ’s fo a bhean a ghoid air an oidhche sin.
Bha sin airson dearbhadh cho sgileil ’s a bha e. Mura dèanadh e sin, gheibheadh e peilear na cheann.
Nuair a fhuair e an naidheachd, cha robh dragh sam bith air a’ ghille. Thàinig ciaradh an fheasgair agus chaidh e don chladh. Chladhaich e
suas corp a bh’ air a thiodhlacadh dìreach latha no dhà roimhe sin. Fhuair e aodach a bhuineadh dha fhèin agus chuir e sin timcheall a’ chuirp. Chuir e an
corp air a ghualainn agus chaidh e suas don taigh mhòr.
Bha an oidhche dorch. Bha a h-uile duine san leabaidh. Fhuair an gille àradh agus chuir e an ceann suas dheth air uinneag seòmar-cadail an uachdarain.
Chuir e ròp timcheall a’ chuirp agus tharraing e an corp suas chun na h-uinneig. Dh’fhosgail e an uinneag beagan agus chuir e ceann a’ chuirp a-steach.
Bha an t-uachdaran na dhùisg, ge-tà. Bha gunna aige ri a thaobh anns an leabaidh. Gu sàmhach, thog e an gunna. Bha a bhean fhathast na cadal. Nuair a
chunnaic e an ceann a’ tighinn a-steach air an uinneig, loisg e an gunna air.
Phut an gille an corp a-steach air an uinneig. Rinn e brag air an ùrlar nuair a thuit e. Fhuair mi e,’ thuirt an t-uachdaran. Bha a bhean na dùisg a-nise.
Feumaidh mi an corp a thiodhlacadh,’ thuirt an t-uachdaran ri a bhean, gus nach bi fios aig duine gu dè thachair an seo.’ Thog e an corp, chuir e air a
ghualainn e agus chaidh e sìos an staidhre.
Fhad ’s a bha e a-muigh, ruith an gille a-steach. Bha e air a bhith ag obair airson an uachdarain agus bha e mion-eòlach air an taigh.
Chaidh e suas an staidhre don t-seòmar-chadail. Bha bean an uachdarain na suidhe anns an dorchadas. Bha i troimhe-chèile.
Dh’atharraich an gille an guth aige. Thug e a’ chreidsinn, anns an dorchadas, gum b’ esan an t-uachdaran. Tha an gille sin ro throm airson a ghiùlain,’
thuirt e. Thoir dhomh an siota far na leapa. Cuiridh mi an corp ann agus bidh e nas fhasa a thoirt air falbh.’ Fhuair e an siota agus dh’fhalbh e.
Nuair a thill an duine aice, chunnaic e gun robh a bhean a’ rùrachadh anns a’ phreas. Carson nach eil thu san leabaidh?’ thuirt e. Feumaidh sinn a bhith
a’ toirt a’ chreidsinn nach do thachair dad an seo a-nochd.’
Tha mi a’ coimhead airson siota ùr airson na leapa,’ fhreagair i, bhon a thug thu am fear eile air falbh.’
Choimhead an t-uachdaran air a bhean. Choimhead e air an leabaidh. Thuig e gun robh an gille air an gnothach a dhèanamh air. Roghnaich an t-uachdaran
cumail sàmhach mun ghnothach agus chùm e athair a’ ghille air mar bhuidealair. Ach dè thachair don ghille an dèidh sin, chan eil fhios a’m. Cha chuala mi
an còrr mu dheidhinn.
