Bha mi ag innse eachdraidh Sheumais Mhic a’ Phearsain, an ceatharnach
ainmeil à Bàideanach. Thàinig latha a chrochaidh ri taobh crois na margaidh
ann am Banbh air an t-siathamh latha deug dhen t-Samhain anns a’ bhliadhna
seachd ceud deug (1700).
Thathar ag ràdh anns an ear-thuath, chun an latha an-diugh, gun robh
teachdaire air an rathad a Bhanbh air muin-eich, le
stad-breith. Bha sin a’ tighinn bho chùirt nas àirde is nas urramaiche ann
an Obar Dheathain. Bha fios aig an t-siorram gun robh e air an rathad.
Chunnaic an siorram an teachdaire leis an stad-breith na làimh, ga
chrathadh.
Cha robh e deònach feitheamh oir bha e ag iarraidh gum biodh Mac a’
Phearsain marbh, agus dh’òrdaich e gum biodh an cloc ann am meadhan Bhanbh
air a chur air adhart cairteal na h-uarach. Mar sin, thàinig uair a’
chrochaidh – a rèir a’ chloc co-dhiù – mus do ràinig an teachdaire meadhan
a’ bhaile. Bha mòran daoine air an tàmailteachadh mu dheidhinn.
Fhad ʼs a bha e sa phrìosan, a’ feitheamh ri latha a chrochaidh, chruthaich
Seumas òran, a’ dèanamh iomradh air a bhàs. Aig an àm sin,
bhiodh cead aig daoine a bha fo bhinn-bhàis òraid a ghabhail mus biodh iad
air an cur air a’ chroich. Ach, an àite òraid, ghabh Seumas òran, ann am
Beurla a thuigeadh muinntir an ear-thuath, agus e a’ seinn na fìdhle aig an
aon àm. Tha diofar riochdan air briathran an òrain san latha an-diugh, agus
seo fear dhiubh:
Fareweel ye dungeons dark and strang, fareweel, fareweel tae ye,
MacPherson’s time will nae be lang on yonder gallows tree
Sae rantinly, sae wantonly, sae dauntinly gaed he
He played a tune and he danced it aroon below the gallows tree
It was by a woman’s treacherous hand I was condemned tae dee
Aboon a ledge at a window she sat, a blanket she threw ow’r me
There’s some come here tae see me hang, and some tae buy my fiddle
But before that I wid part wi’ her I'd brak her through the middle
He took the fiddle intae baith o his hands and he brak it ower a stane
Sayin, nay ither hand shall play on thee when I am dead and gane
The reprieve was comin’ ow’r the Brig o Banff tae set MacPherson free,
But they pit the clock a quarter afore, and they hanged him frae the
tree.
Anns an òran, thathar ag ràdh gun do bhris Seumas fhidheall air clach. Ach
dh’aithris cuid gun do thog e an ionnsramaid an-àirde. Dh’fhaighnich e am
biodh duine sam bith dhen t-sluagh a bha a’ coimhead ga gabhail bhuaithe,
air a’ chùmhnant ʼs gun cluicheadh e no i an aon phort oirre aig taigh-aire
dha. Cha robh duine deònach an fhidheall a ghabhail air a’ chùmhnant sin,
le tòrr nàimhdean aig Seumas an làthair. Mar sin, bhris Seumas an fhidheall
thairis air a ghlùin. Dh’èigh e nach cluicheadh duine eile i. An uair sin,
chaidh a chrochadh gu bàs.
Bha càirdean aig Seumas am measg an t-sluaigh, agus thug fear dhiubh an
fhidheall bhriste air ais a Bhàideanach. Tha i a-nise ann an Taigh-tasgaidh
Clann Mhic a’ Phearsain ann am Baile Ùr an t-Slèibh. Ged a tha an fhidheall
briste, tha an t-òran agus an sgeulachd beò, slàn fhathast.