Ghoid Padaidh Cam an t-airgead bho Shandaidh, an cù a bha a’ toirt tombaca dhachaigh do dh’Ùisdean. Nuair a ràinig Sandaidh a dhachaigh, dh’fhuasgail
Ùisdean an nèapraigear. Bha tombaca ann ach bha cuideachd pìos pàipeir ann. Bha brath ann am peansail bho fhear na bùtha: ‘Ùisdein chòir,’ bha sgrìobhte
air, ‘cha robh airgead aig a’ chù ged a bha an nèapraigear ceangailte. Seo dhut do thombaca ach tha crùn agam ort a-nise.’
‘O, a laochain,’ thuirt Ùisdean ri Sandaidh, ‘dè thachair? An do ghoid cuideigin an t-airgead?’ Bha an cù a’ coimhead air le sùilean tuigseach. Ach cha
robh comas labhairt aige!
Co-dhiù, an ath Dhihaoine, chuir Ùisdean crùn anns an nèapraigear timcheall amhaich a’ choin agus dh’iarr e air falbh don bhùth. Bha Padaidh Cam a’
feitheamh ris air an rathad. Thug e briosgaid don chù, thug e an t-airgead a-mach às an nèapraigear agus cheangail e an nèapraigear a-rithist.
Ràinig Sandaidh bùth an tombaca ann an Inbhir Pheofharain. Dh’fhuasgail fear na bùtha an nèapraigear agus, a-rithist, cha robh airgead ann. An turas seo,
cha do chuir e tombaca ann. Chuir e litir ann am peann. ‘Ùisdein chòir,’ sgrìobh e, ‘tha mi duilich ach chan fhaigh thu tombaca bhuam gus am faigh mi an
t-airgead a th’ agam ort.’ Agus chuir e an cù bochd dhachaigh.
Bha Ùisdean fiadhaich. Bha an tombaca gann agus cha mhaireadh e fada. Dh’fhàsadh Ùisdean gu math greannach. Chuir e roimhe coiseachd a-steach a dh’Inbhir
Pheofharain an ath Dhihaoine, agus Sandaidh na chois.
Trì mìle a-mach às a’ bhaile, bha Padaidh Cam a’ feitheamh. Ach chunnaic e Ùisdean cuide ris a’ chù. Chaidh e air ais don taigh aige. Chan fhaca Ùisdean e.
Ràinig Ùisdean bùth an tombaca. ‘Innsidh mi dhut dè nì sinn,’ thuirt fear na bùtha. ‘Tha mi an dùil gur e cuideigin a chunnaic an cù sa bhùth agam a tha a’
goid an airgid. An ath thuras, cuir sgrìob bheag air a’ bhonn leth-chrùin far a bheil sròn an rìgh. Ma dh’fheuchas am mèirleach ris am bonn sin a chosg an
seo, bidh fios agam gur e a th’ ann.’
‘Ach dè ma tha e a’ dèanamh stòras dhiubh?’ thuirt Ùisdean. ‘’S dòcha nach bi e ga chosg airson ùine.’
‘A bheil smuain nas fheàrr agad?’ dh’fhaighnich fear na bùtha.
Cha robh smuain na b’ fheàrr aig Ùisdean. An ath Dhihaoine, chuir Ùisdean sgrìob air sròn an rìgh air bonn leth-chrùin. Ma bha a leithid an aghaidh an
lagh, bha e coma. Bha e coma ach tombaca fhaighinn! Chuir e am bonn anns an nèapraigear timcheall amhaich Shandaidh, agus chuir e an cù a
dh’ionnsaigh na bùtha.
Bha Padaidh Cam a’ feitheamh ris. Cha robh sgeul air Ùisdean agus chaidh Padaidh ann an rathad a’ choin le briosgaid. Thug e an t-airgead a-mach às an
nèapraigear agus cheangail e a-rithist e. Dh’fhalbh an cù don bhùth. Agus innsidh mi dhuibh mar a thàinig an gnothach gu crìch an-ath-sheachdain.
