Alasdair MacIlleMhìcheil 
				              
    
        When I was in Lismore in the autumn, I went to look at the site of the
        house in which Alexander Carmichael was raised. He was renowned for
        writing
    
    Carmina Gadelica
    
        . He was raised in Croit an Lochain near Loch Baile a’ Ghobhainn. He
        was the youngest of nine children.
    
    
        When he left Lismore, he got work as an exciseman. He was based in
        Greenock, Dublin, Islay and Skye. He started to collect oral tradition
        under the auspices of John Francis Campbell of Islay.
    
    
        He was in Cornwall for two years. In 1864 he returned to Scotland. He
        was initially based in Lochmaddy. He started to make a collection of
        oral tradition in Uist.
    
    
        Carmichael married Mary Frances MacBean in 1868. They were living in
        Creagorry in Benbecula. After a while, he started to write for the
        radical newspaper, The Highlander.
    
    
        After they had been in the islands, they went to live in Edinburgh. The
        first two books of Carmina Gadelica were brought out in the year 1900.
    
    
        There is a question over whether Alasdair embellished what he gathered.
        But Carmina Gadelica is very important as a display of the voice of the
        old Gaels.
    
    
        His daughter Ella married the Gaelic scholar, William J Watson. She
        brought out a new edition of the first two books in 1928. That was six
        years after her father’s death. Her son, James Carmichael Watson, who
        was also a Gaelic scholar, brought out the third and fourth books at
        the start of the Second War.
    
    James was in Lismore before the war. He was surprised that not everybody
    was keen on Alexander. Even today, some natives of Lismore are not keen on
    him. As the exceptional Lismore man, the late Donald Black, wrote in his
    book ‘A Tale or Two from Lismore’ – ‘A prophet was always without honour in
    his own land.’
				             
				            
				              Alexander MacIlleMhìcheil 
				              
    Nuair a bha mi ann an Lios Mòr as t-fhoghar, chaidh mi a choimhead air
    làrach an taighe anns an do thogadh Alasdair MacIlleMhìcheil. Bha esan
    cliùmhor airson Carmina Gadelica a sgrìobhadh. Thogadh e ann an
    Croit an Lochain faisg air Loch Baile a’ Ghobhainn. B’ e an leanabh a b’
    òige de naoinear cloinne.
    Nuair a dh’fhàg e Lios Mòr, fhuair e obair mar ghàidsear. Bha e stèidhichte
    ann an Grianaig, Baile Atha Cliath, Ìle agus san Eilean Sgitheanach.
    Thòisich e air beul-aithris a chruinneachadh fo sgèith Iain Òg Ìle.
    Bha e anns a’ Chòrn airson dà bhliadhna. Ann an ochd ceud deug, seasgad ʼs
    a ceithir (1864) thill e a dh’Alba. Bha e stèidhichte an toiseach ann an
    Loch nam Madadh. Thòisich e air cruinneachadh a dhèanamh de bheul-aithris
    ann an Uibhist.
    Phòs MacIlleMhìcheil Màiri Frangag NicBheathain ann an ochd ceud deug,
    seasgad ʼs a h-ochd (1868). Bha iad a’ fuireach ann an Creag Ghoraidh ann
    am Beinn a’ Bhaoghla. An ceann greis, thòisich e air sgrìobhadh airson a’
    phàipeir-naidheachd radaigich, The Highlander.
    An dèidh dhaibh a bhith anns na h-eileanan, chaidh iad a dh’fhuireach ann
    an Dùn Èideann. Thugadh a’ chiad dà leabhar de Charmina Gadelica a-mach
    anns a’ bhliadhna naoi ceud deug (1900).
    Tha ceist ann mu co-dhiù chuir Alasdair gleans air na chruinnich e. Ach tha
    Carmina Gadelica gu math cudromach mar thaisbeanadh de ghuth nan seann
    Ghàidheal.
    Phòs a nighean Ella an sgoilear Gàidhlig Uilleam MacBhàtair. Thug ise
    eagran ùr dhen chiad dà leabhar a-mach ann an naoi ceud deug, fichead ʼs a
    h-ochd (1928). Bha sin sia bliadhn’ deug an dèidh bàs a h-athar. Thug a
    mac-se, Seumas MacIlleMhìcheil MacBhàtair, a bha cuideachd na sgoilear
    Gàidhlig, an treas is ceathramh leabhar a-mach aig toiseach an Dàrna
    Cogaidh.
    Bha Seumas ann an Lios Mòr ron chogadh. Chuir e iongnadh air nach robh a
    h-uile duine measail air Alasdair. Eadhon an-diugh, chan eil cuid de
    Liosaich uabhasach bàidheil ris. Mar a sgrìobh an sàr-Liosach, Dòmhnall
    MacIlleDhuibh nach maireann, anns an leabhar aige ‘Sgeul no Dhà às an Lios’
    – ‘Bha fàidh riamh gun urram na dhùthaich fhèin.’